Innilokunarkennd

eiginmanns míns mun líklega halda mér á lífi um óákveðin tíma. Hann hafði það nefnilega að orði þegar hann kom heim af Hrauninu í gær að það væri líklega best að myrða ekki mann, hann myndi drepast úr innilokunarkennd í gæsluvarðhaldsklefunum. Alright! Ég er nefnilega búin að sofa með annað augað opið frá því hann vildi endilega kaupa handa mér himinháa líftryggingu í fyrra, undir yfirskininu: "fjárhagslegt öryggi barnanna". En þá get ég kannski farið að sofa rórra núna vitandi að gæsluvarðhaldsklefarnir eru honum ekki að skapi. Annars er hann búinn að vinna ansi duglega í því að telja heiminum trú um að hann sé ótrúlega ljúfur náungi. Líklega kæmist hann upp með það að stúta mér.