Þetta finnst mér ógisslega fyndið, þar sem ekkert í veröldinu gerir mig jafn meðvirka og pirraða, eins og þegar fólk klappar á milli kafla á sinfóníutónleikum. Sko, svo ég tjái mig aðeins um það. Þá er tónverkum oft skipt í kafla, fyrsti er dramatískur, annar uber hraður og síðasti afar sorglegur, svo dæmi séu tekin. Á milli kaflanna er dauðaþögn hjá hljómsveitinni, og þá tekur ákveðinn hluti áhorfenda (sem fóru pottþétt ekki í tónlistarnám) upp á því að klappa eins og geðsjúklingar, sem setur verkið allt úr skorðum, því hljómsveitin þarf að bíða á meðan. Þetta er svo vandræðalegt. Meðvirkni mín fer upp úr öllu valdi. Er ekki hægt að setja þetta í efnisskrána? Klappa hér. Ekki klappa hér.