Ég lifði af einhverja mestu þrekraun lífs míns áðan. Ég var sannfærð um að ég myndi detta niður dauð, en þetta gekk bara vel. Mér líður svo vel. Þetta er svona góð tilfinning eins og þegar maður kemur úr prófi sem maður var ekki búin að læra sérstaklega vel undir og svo gekk manni betur en maður hafði búist við, en er samt ekkert sérstaklega viss um hvað einkuninn verður góð. Verkefninu er samt lokið og það er alltaf gott. Hvað eru mörg "maður" í þessari færslu?