Kona með fortíð

getur greinilega ekki kastað svona kæruleysislega fram athugasemdum um yfirvofandi snapp. Fólk fríkar í umvörpum. Sagan er þessi. Loksins LOKSINS þegar við héldum að öll leyfi, visaáritanir, flugmiðar og annað ólýsanlegt krapp væri klappað og klárt, mætti Lydia galvösk á flugvöllinn á leið til Íslands. Þá hleyptu þeir henni ekki í flugið, þarna í vegabréfseftirlitinu í Manila, því örvitarnir í norska sendiráðinu höfðu klúðrað visa árituninni. FÁVITAR. Svo 150.000 króna flugsætið okkar flaug bara autt til London. Helvíti næs fyrir þann sem gat lagt jakkann sinn frá sér í sætið. Urrrrrrrrr. Eftir mörg símtöl og margar heimsóknir í ýmsar stofnanir út um allan bæ, lítur nú samt út fyrir það í augnablikinu að þetta reddist. Tafir um heila viku samt sem er ekki gott fyrir læknanema í verknámi. Því ætlar hún litla dóttir mín í smá heimsókn til Akureyrar. Og það er búið að redda farinu, svo takk Bergþóra en þú þarft ekki að fara með hana upp á Eirberg. Það hefði verið gaman fyrir þig samt.
Púst.......... Það þarf samt ansi mikið til að sambýlismaður minn með langlundargeðið gangi hér um gólf æfur, bölvandi og ragnandi.
Ég spái því að ég eigi eftir að gráta meira þegar ég fæ Lydiu í fangið en þegar mér voru rétt börnin mín nýfædd.