Afskiptum þarf að linna

skrifar Friðbjörn Orri Ketilsson. Gaman væri nú að litlu frjálshyggjuguttarnir, sem líta allir eins út, færu nú að reyna að auka við orðaforða sinn og hugðarefni. Þetta er orðið svo þreytt. Ég hlustaði á útvarpsviðtal við einn guttann rétt fyrir jól um frumvarpið á auglýsingalöggjöfinni og ég gat mæmað með svörum hans. Einstaklingurinn á að hafa frelsi til að velja sjálfur á hverju hann kýs að drepa sig. Foreldrarnir eiga að hafa vit fyrir börnum sínum o.s.frv.
Einu sinni hafði ég æðislegan áhuga á stjórnmálum, setti mig inn á allt og hafði vit á öllu. Þvílík andskotans tímasóun. Mér finnst ég hafa vaxið upp úr þessu. Hver hefði trúað því að "what ever" gæti veitt manni svona mikla hugarró og vellíðan? Reyndar var Svala vinkona mín búin að segja mér þetta margoft. Allý, það eru bara ungar sálir sem taka þátt í stjórnmálum. Fólk sem virkilega trúir því að það geti breytt einhverju. Að sjálfsögðu þurfa hlutirnir að gerast, en ég er nú samt þeirra skoðunar að þó einhver ákveðinn hrindi ekki hlutunum í verk, þá gerir það einhver annar. Það hefur margoft sýnt sig, í vísindum til dæmis, að oft eru margir hópar vísindamanna vítt og breitt um heiminn í kapphlaupi við að ná sömu niðurstöðu. Því væri barnalegt að halda því fram að ef Edison hefði ekki fundið upp ljósaperuna að þá væru þær ekki til. Var það ekki annars hann?
Þess vegna segi ég "what ever" og látum aðra um það.
En gaman væri að varpa þeirri spurningu til ungra frjálshyggjumanna, sem eru ákafir talsmenn reykingamanna, hvort það væri frelsi mitt sem einstaklings, ef ég fengi þá fíkn að úða asbesti í kringum um mig hvert sem ég færi? Ég er bara alveg ótrúlega háð því að úða asbest, ég vel það sjálf, veit um áhættuna sem fylgir því og það fer svo sáralítið á aðra í kringum mig. Ef fólk þolir það ekki þá getur það bara farið eitthvert annað.
Er það frelsi mitt að fá að gera það?
Ég leyfi komment á þetta ef það skyldi einhver frjálshyggjumaður lesa þetta.