Pistill Egils

í Silfrinu í dag er svo góður að ég táraðist. En að sama skapi var ég glöð að hafa póstað minni síðustu færslu í gær því annars hefði ég hljómað eins og copycat. Egill segist vona að þjóðin sjái að sér og hætti að borga. Sama og ég sagði í gær. HÆTTUM AÐ BORGA!! Við lítum á það sem veikleikamerki að hafa ekki efni á hlutunum og drögum því kortið með kæruleysissvip upp og rennum því eins og okkur muni ekki um það. Þess vegna kenni ég neytendum um verðlagið að miklu leyti. Auðvitað ganga verslunareigendur eins og langt og þeir geta til að féfletta fíflin. Og við erum fíflin. Við látum bjóða okkur þetta til að þykjast flottræflar. Ég er sjálf engu betri, hingað til. En nú verður breyting á. Hættum að tuða og förum að framkvæma. Skyr og kartöflur í öll mál. Hættum að kaupa húsgögn á Visa rað. Ég er snarhætt við að stækka við mig húsnæði. Ég ætla að þrauka hér á tiltölulega lágum afborgunum þar til ég fer í sérnám. Ætla ekki að gera bankana ríkari með því að spenna mig í hærri afborganir fyrir eitt herbergi í viðbót. Eitt herbergi á 15 milljónir í Hlíðunum. 15 milljónir plús sölulaun plús stimipilgjöld plús lántökukostnaður plús vextir. Kostakjör.
Ég er svo glöð í hjarta mínu að hafa keypt allar jólagjafir í Minneapolis. Þar sem allt var á útsölu, FYRIR jólin. Humm. Sé mest eftir að hafa ekki keypt þennan viðbjóðslega Skelfi í tonnavís og selt í Kolaportinu á 2500 krónur stykkið. Muhahahaha. Sko, það blundar í mér Hrói Höttur.
Er enginn með mér?!