Af annarra manna köttum

Nú ætla ég ekki að breytast í neinn gæludýrabloggara í nýju landi en þar sem ég ligg andvaka í rúminu hans Jónasar hér á Fotbollgatan með köttinn hans malandi ofan á mér með svo víðar pupillur að mar spyr sig hvað hann hafi verið að bardúsa um þá kvöldið, þá er ekki laust við að á mig sæki spurningar um lífið og tilveruna. M.a hvort eðlilegt sé að liggja í ókunnu rúmi með ókunnum ketti?
Svíþjóð leikur mig grátt til að byrja með. Skítaveður, þrumur og eldingar þegar læknisfrúin ætlaði að morra og tanast. Ég er með enga kennitölu sem hefur djúpstæð áhrif á upplifun mína sem einstakling. Gámurinn minn er ekki kominn. Ég er bíllaus. Ég sofnaði kl. 18.00 í kvöld, það tók á að flytja úr landi og vinna fram á síðasta dag, djók ég meina næst síðasta dag, það munaði auðvitað helvítis helling að vera í fríi þarna á þriðjudeginum;) Vaknaði svo klukkan að verða 23.00! Og kláraði Kona fer til læknis eftir Ray Kluun. Er þetta djók hvað bókin er góð?! Ég grenjaði heil ósköp yfir henni af því að ég er eðlileg. Maður þyrfti að vera meira en lítið óeðlilegur að vera ósnortinn. (sjáið hvað ég covera mig þarna fyrir fólki sem hefði kannski hætt sér að vera ósammála). Jæja hvað get ég sagt í bili? Kötturinn malar sem aldrei fyrr. Ég er með hausverk af kæfðum grátinum svo ég vekti ekki Dodda sem botnar ekkert þegar ég grenja yfir bókum. Sbr. brúðkaupsferðina okkar þegar hann hafði mestar áhyggjur af því að fólkið á hótelinu héldi að ég væri lamin reglulega því ég grét svo mikið við lesturinn við sundlaugina.
Ein saga af Ester svona af því að ég er ekkert á leiðinni að verða neitt minna andvaka. Hún fór út á leikvöllinn hérna við hliðina á okkur með Ingvari í kvöld. Hún sagði mér að sænsk stelpa hefði komið og spurt: Hvad heter du? Og hvað sagðir þú? spurði ég. Ekkert, sagði Ester. Ég nennti ekki að segja: Jeg heter Ester. Þessi skaðræðiskrakki er svo skemmtilegur.
Ég er svo menningarleg þegar ég fer til útlanda eða þannig. Fór á Sex museum í New York þegar fínna hefði eflaust þótt að fara Met en þannig var nú það. En hér í Museum of Mölndal er búið að setja upp sýningu sem ég hef mikinn áhuga á að fara á og við Ester ætlum á morgun. Það er Barbie í 50 ár. Hlakka voðalega til. Veit ekki hvort Ingvar fæst til að koma með;)