awakening
Hvaða andskotans rugl er þetta?? Það vantar bara að Gísli Marteinn verði með fréttaskýringu af kyrrstæðri flugvél Fischers í 4 tíma og þá jafnast þetta alveg á við komu Keikós til landsins. Ætli þessi stingi ekki líka af til Norge l við fyrsta tækifæri? Kæmi mér ekki á óvart.
en mér fannst Borghyltingar asnalegir í gær. Best að brjóta settið af því að vonbrigðin í fyrra voru svo mikil. Jæjajæja. Annað mál hvað MA-ingarnir voru krúttlegir og kurteisir og hógværir. Mig langaði að taka þá og setja þá undir handakrikann á mér og rugla í hárinu á þeim með hnúunum. Ég veit ekkert á hvaða ári þeir eru en ég vona að þeir eigi fleiri ár inni. KOMA SVO!!
eftir tvær fermingarveislur á tveimur dögum. Usssss....... það ætti að banna þetta! Svo eiga tvíbbarnir afmæli í dag. Og því fær maður sjálfsagt eitthvað að éta þar í dag. 11 ára. Fyrir 11 árum vaknaði ég við það að pabbi minn sagði mér að tvíbbarnir væru fæddir. Það var töluvert fyrir áætlaðan fæðingardag, svo að ég staulaðist frammúr, úrill, og sagði hann vera að ljúga að mér. Hann þrætti fyrir það og ég labbaði um allt og kallaði á mömmu. Leitaði í þvottahúsinu og öllum herbergjunum og labbaði loks inn í stofu og gáði á bak við sófann. Í dag, tveim meðgöngum seinna, átta ég mig á því að það var kannski ekkert sérlega líklegt, að hún mamma mín, komin á steypirinn með tvíbura, færi að fela sig á bak við sófann í stofunni bara til þess eins að gera gott grill í Aðalheiði klukkan 7.30 að morgni til. "Hey Jói, ég fel mig á bak við sófann og þú lýgur að Allý að tvíbbarnir séu fæddir. Það er fyndið!!"
því í hvaða bók, Hans Obuch, er aðalpersóna??
hjá MA í gær. Ég var stolt af þeim. Því hefur Stefán Pálsson ekki enn sagt neitt um keppnina í gær? Hann er nú vanur að tjá sig um úrslitin samdægurs. Humm.
ef ég segði frá því að leiðbeinandinn minn, sem er yfirlæknir á LSH, virtur kirug og heiðursdoktor við Yale, hefði rifið í hárið á mér í gær? Þar sem ég átti mér einskis ills von, þrumaði hún: Réttu úr þér!! Og svo reif hún í hvirfilinn á mér og rétti úr mér. Ja, ef þetta rannsóknarverkefni á ekki eftir að herða í mér, þá veit ég ekki hvað.
Áhugaverð auglýsing frá Clarins:
lagið Mandy þegar Barry Manilow syngur það sjálfur. Blue eiga ekki roð í hann. Þegar Doddi hringir í mig kemur lagið Mandy í símann. Það er saga á bak við það. Þóroddur er furðulegur eins og áður hefur komið fram á netsíðu þessari. Hann er í einhverjum netklúbb sem skiptist á píanónótum á netinu (eða svo segir hann mér), og svo gubbast út píanaónótur úr prentaranum mínum dag og nótt. Ég hafði einhvern tímann á orði að mér fyndust þetta ekki nógu matjó lög sem hann væri að ná sér í, en þegar ég sá að prentarinn var að prenta Mandy með Barry Manilow var mér allri lokið. Síðan þá hefur Þóroddur fengið hringinguna Mandy þegar hann hringir í mig. Þannig að það er engin sæt rómantísk saga á bak við það. Hreint og klárt diss, eins og mér er von og vísa.
horft ógrátandi út um gluggann og fullyrt að það sé ekki til fyrirbæri sem heitir Prófaveður?? Og að það fyrirbæri hafi horn í síðu minni? HVER GETUR ÞAÐ???? Snökt. Það eina sem er gleðilegt við þetta er að það sannfærir mig um að það verður ekki próf á föstudaginn. Líf og fjör.
þá var meinafræðinni rúllað upp í dag. Og þá er það bara próf á föstudaginn.......... eða ekki. Áhugavert að vera nemandi við Læknadeild HÍ á þessum síðustu og verstu.
Ég er yfirnáttúrulega sátt við minnisregluna sem ég bjó til í dag.
Ég lenti í spaugilegu í dag, þó svo að það hafi ekki verið nálægt því jafn fyndið og það sem Robbi vinur minn lenti í. Ég var í verklegu prófi í dag, og það er alveg sama hvað próf gilda fáar prósentur, maður verður alltaf jafn úrvinda og steiktur eftir þau. Jæja, ég þurfti svo að sækja Dodda á Klepp, og það þurfti hvað eftir annað að flauta á mig á gatnamótum af því að það var löngu komið grænt og ég sat og góndi út í loftið eins og kona með trichophagiu á háu stigi. Ég sem venjulega reykspóla af óþolinmæði á rauðu ljósi. Well. Þegar ég var að keyra niður Skeiðarvoginn þá byrjuðu allt í einu allir bílar að blikka háu ljósunum á mig. Ég athugaði ljósin, og jú, þau voru kveikt. Fólk hélt áfram að blikka ljósunum og banda höndunum eitthvað og þá allt í einu áttaði ég mig á að ég var að keyra á móti umferð. Tvöföld akrein í báðar áttir og umferðareyja á milli. Nú ég komst ekkert og hélt því áfram að keyra á móti umferðinni. Ég íhugaði að snara mér upp á umferðareyjuna, en hún var eitthvað óvenjulega há og með runnum á. Svo að ég brosti brosi þess sem er að biðjast afsökunar, til forviða ökumanna sem ég mætti, þar til að ég komst að gatnamótum og náði naumlega að bjarga lífi mínu og komast á réttan vegarhelming. Jamm.
Dásamlega democracy, móðir mannréttindanna, löggjafar heimsins. Nú hafa þeir stigið stórkostlegt skref í þágu mannréttinda, þegar hæstiréttur landsins úrskurðaði aftökur á börnum og unglingum ólöglegar.
Það er eitthvað svo undarlega ljúft að vera í súrrandi prófageðveiki. Fólk verður aldrei jafn skemmtilegt og gullkornin aldrei jafn mörg. Og fólkið á 3. ári er bara með skemmtilegra fólki. Kalt mat. Hrokalaust. Sorry gamli bekkur, sem ég veit að eru margir hverjir að lesa þvæluna í mér. Það er bara meira gaman hér. Eða kannski er það bara ég sem er meira gaman núna? Humm.
