awakening
Þegar dæmdur glæpamaður getur farið í meiðyrðamál við einhvern sem segir að hann sé dæmdur glæpamaður, er þá ekki eitthvað að?
og árangurinn mældur í brosum!
Það er eitthvað lið í blokkinni minni að bora og negla. Mér finnst það voða leiðinlegt og Mói the dog er hræddur. Hvernig ætli það hafi verið að vera nágrannar okkar í þessa 9 mánuði sem endurbætur stóðu yfir? Það kvartaði reyndar aldrei neinn nema dópistinn sem bjó í næsta stigagangi sem kom einu sinni klukkan 10.00 á mánudagsmorgni og snappaði á opinmynntan Jósavin frænda minn því hún gat víst ekki sofið. Jósi leyfði henni að hella úr skálum reiði sinnar og hélt svo áfram að saga. Lærdómurinn er þessi: Ekki dópa á sunnudögum því það gætu einhverjir verið að framkvæma á mánudögum.
en ég er allavega miklu hressari í dag og var mestan part kát nema þessar mínútur þar sem ég átti í innri baráttu með hvort ég ætti að fara og skalla mann. Ekki sjúkling þó, svo það sé á hreinu fyrir það fólk sem allt þarf að mauksjóða og brytja smátt ofaní.
Afsakið ég hef ekki horft á Lost í ár, en hvaða andskotans einbýlishús eru þetta allt í einu út um allt?? Rólegir með bókahillurnar og málverkin. Hvaða rugl er þetta?!
En ég spái úrbótum. Ég er nefnilega að verða alveg sullandi geðveik og þá er von á hressum færslum. Í stuttu máli sagt er nýja vinnan mín að valda mér vonbrigðum. Eða það er eiginlega farið fínt í sakirnar. Nýja vinnan mín gerir mig ákaflega, ákaflega óhamingjusama. Svo óhamingjusama að ekki einu sinni tilkynning frá EMMESS um endurkomu Boxara með oreo gæti gert mig glaða á ný. Tilfinningin er eiginlega smækkuð útgáfa af því að fara í bíó með sjúklega miklar væntingar. Þær myndir verða einhvern vegin alltaf slæmar. Einhverjum lúðum sem slysast inn á myndina því það var uppselt á myndina sem þeir ætluðu á, gæti þótt hún skemmtileg, en væntingarnar hjá spenntum áhorfandanum eru kramdar. Setjið nú í samhengi að halda í 7 ár að bíómyndin verði svo góð að tilgangur lífsins muni opinberast manni á henni. Það er ekki að gerast. Kókið er súrt, poppið er of salt og helvítis bíómiðinn kostaði einhverjar milljónir!
Set link á fótboltasögur SiljuSt. Hún á dóttur, Hildi Karitas sem stefnir í að verða næsta Margrét Lára Íslands. Hún var einu sinni kærastan hans Ingvars en er það ekki lengur, sem er kannski eins gott því ég veit ekki hversu gott egó boozt það er að láta kærustuna sína taka sig í bakaríið í boltanum.
ekki síðra baráttu- og kjaramáli. Ég legg niður störf ef landspítalinn hættir ekki að sauma þessa helvítis læknasloppa með litlu vösunum! Það er nógu pirrandi að þurfa að dröslast með allt þetta drasl utan á sér þó að það bætist ekki ofaná að koma því hvergi fyrir.
Þegar sökkið er orðið jafn hátt og hemoglobinið þá vita meira að segja orthopedarnir að það þarf að gera eitthvað!
Ég ætla að fella kjarasamninginn sem undirritaður var fyrir mína hönd og hækkar grunnlaun mín úr 267.000 kr. í heilar 278.000 kr. Það er góðum 9000 krónum lægra en ríkið bauð í upphafi. Gráðugt hálaunafólk hef ég heyrt. Já já, það er fínt, þá ætla ég bara að vera gráðug áfram. Gott að slefa ekki í 300 þús kallinn á sínu 7. háskólanámsári.
Mér hafa borist kvartanir um bloggleysi. Reyndar bara frá einum manni, Örvari Gunnarssyni og ég held að það sé vegna þess að hann saknar þess að sjá ekki SOAP nótur um sjálfan sig hér á blogginu. Ég er einmitt á teyminu hans Össa þessa dagana og læri betri læknisfræðileg handtök og meiri medicinska nákvæmni undir hans handleiðslu. Það er ákveðin goggunar og virðingarröð í þessu fagi og sá sem heldur öðru fram er með hausinn á kafi í rassgatinu á sér. Kandidatinn reynir að þóknast deildarlækninum og báðir reyna að þóknast sérfræðingunum. Þess vegna sveiflast tilfinningar mínar á daginn á milli þess að segja Örvari, sem ég hef þekkt forever, að halda kjafti eða hlýða og gera eins og mér er sagt. Reyndar langar mig alls ekki oft að segja Örvari að halda kjafti, það er helst þegar hann kemur mér í svona "sýndu mér hvað þú getur" aðstæður. Annars hlýði ég bara og geri það sem mér er sagt. Ég er voða blíð og ljúf, það geta allir vitnað um það. Lítið og viðkvæmt blóm sem gerir aldrei neinum neitt og allir valta yfir. Lítið puntstrá sem titrar af sorg yfir kjörunum sínum.
Og mér finnst það bara eitthvað sjúklega fyndið. Það veit enginn lengur hverjir heita hvað og hverjir voru hvað og eru hvað núna. Fólk veit ekki einu sinni hjá hvaða banka það er, æi þessum sem var einu sinni Búnaðarbanki eða Íslandsbanki! Það segist enginn vera hjá Byr. "Ég lagði allt mitt fé inn hjá bankanum sem auglýsti svo skemmtilega með flugdrekum og vind í hárið."
Það mætti halda að ég væri æðislega glöð, hamingjusöm og frjáls ef horft er til þess hve lítið ég hef hreytt í menn og málefni á síðustu dögum. Óttist eigi. Ég er jafn úrill og venjulega, jafnvel önugri en þrem dögum fyrir próf en samt bólar ekkert á færslunum. Hvað er það?!
